Kleuring betekenis in de geneeskunde

Giemsa-kleuring van Trichomonas vaginalis. Een histologische kleuring wordt gebruikt bij het histologisch onderzoek om weefsel en structuren beter te kunnen onderscheiden met een lichtmicroscoop. In de loop van de eeuwen heeft men een hele reeks van kleurstoffen ontdekt die zich specifiek aan bepaalde weefsel of delen daarvan binden. De kleuring gebeurt met de basische kleurstof hematoxyline, dat de basofiele structuren blauwpaars kleurt en het in ethanol opgeloste, zure eosine Y, dat de eosinofiele structuren helder roze kleurt. De basofiele structuren zijn gewoonlijk degenen die nucleïnezuur bevatten, zoals de ribosomen, de chromatinerijke celkern en de RNA -rijke.

Kleuring betekenis in de geneeskunde Deze kleuring is van onschatbare waarde bij het onderzoeken van weefsels, het identificeren van pathologische veranderingen en het stellen van diagnoses in de geneeskunde en biologie. Het stelt onderzoekers en pathologen in staat om de complexe structuren van weefsels beter te begrijpen en afwijkingen of ziekteprocessen te identificeren.

Histologie kleuring

Een histologische kleuring wordt gebruikt bij het histologisch onderzoek om weefsel en structuren beter te kunnen onderscheiden met een lichtmicroscoop. In de loop van de eeuwen heeft men een hele reeks van kleurstoffen ontdekt die zich specifiek aan bepaalde weefsel of delen daarvan binden. De coupes worden op objectglaasjes geplakt en krijgen daarna in een zogenaamde 'kleurstainer' een HE-kleuring (HE = Hematoxyline en Eosine). Deze kleuring zorgt ervoor dat de coupes paarsblauw en roze oplichten waarmee afwijkingen op weefsel- en celniveau onder een microscoop zichtbaar worden.

Histologie kleuring Een kleuring van een preparaat (of histologische kleuring) wordt uitgevoerd om bepaalde structuren beter zichtbaar te maken. Zo kan men beter het type weefsel of een specifiek celtype identificeren, en kan men eventueel afwijkingen opsporen.

Weefselonderzoek kleuring

Alle elementen waaruit het weefsel is opgebouwd krijgen een eigen kleur, zoals enzymen, eiwitten, celkernen en delen van het DNA. Zo kan de patholoog ze goed herkennen. Welke kleuren gebruikt worden, is afhankelijk van de elementen die de patholoog wil onderzoeken. Een histologische kleuring wordt gebruikt bij het histologisch onderzoek om weefsel en structuren beter te kunnen onderscheiden met een lichtmicroscoop. In de loop van de eeuwen heeft men een hele reeks van kleurstoffen ontdekt die zich specifiek aan bepaalde weefsel of delen daarvan binden.

Weefselonderzoek kleuring Immunohistochemie (IHC) is een techniek die de aanwezigheid van bepaalde eiwitten in weefsels detecteert, door het staal in contact te brengen met antilichamen die reageren op deze eiwitten. Wanneer een specifieke kleur zichtbaar wordt, wijst dit op de aanwezigheid van deze eiwitten (kleuring).

Diagnostiek kleuring

Na de kleuring beoordeelt de patholoog de glaasjes onder de lichtmicroscoop en stelt een diagnose. Speciaal voor neuropathologische of nefropathologische vraagstellingen, bieden wij u elektronenmicroscopie aan. Het is de meest gebruikte kleuringsmethode in de medische diagnostiek. Wanneer bijvoorbeeld een patholoog naar een biopt van een mogelijke kanker kijkt, wordt het histologische, microscopisch preparaat gekleurd met H&E.

Diagnostiek kleuring Waar bij standaard histologie onderzoek wordt gewerkt met de hematoxyline-eosine (HE) kleuring, gaat het bij immunologisch onderzoek om allerlei speciale kleuringen met antilichamen. Op gefixeerd en ingeblokt (paraffine) weefsel kunnen immunologische kleuringen worden aangevraagd.

Pathologie kleuringstechnieken

Het kleuringsproces maakt daarom gebruik van verschillende kleurstoffen die bepaalde celcomponenten binnen weefsels kleuren, zodat je verschillende celonderdelen van elkaar kunt onderscheiden. Voor routineonderzoek is hematoxyline en eosine (H&E) de kleurstof bij uitstek. Het He-kleuring (hematoxyline-eosine kleuring) is een veelgebruikte histologische kleuringstechniek in de pathologie en biologie om weefsels onder de microscoop te onderzoeken. De kleuring maakt verschillende celstructuren zichtbaar door gebruik te maken van 2 kleurstoffen: hematoxyline en eosine, die verschillend reageren met celonderdelen.

Pathologie kleuringstechnieken ptimaliseer kleuringstechnieken voor nauwkeurige weefselinterpretatie in het Anatomo-pathologie laboratorium. Ons experiment richt zich op het verminderen van overmatige blauw-paarse kleuring in de geavanceerde HE-kleuring van paraffine coupes. We passen het kleurings-protocol handmatig aan om duidelijk zichtbare kerncompo-.