De zwakke kernkracht, ook zwakke kracht of zwakke wisselwerking, is een van de vier fundamentele natuurkrachten. In het standaardmodel van de deeltjesfysica wordt de zwakke kernkracht toegeschreven aan de uitwisseling van de zware W-en Z-bosonen. De zwakke kernkracht speelt alleen binnen de atoomkern een rol, net als de sterke kernkracht. Maar de zwakke kernkracht kan iets wat de sterke kernkracht niet kan: deze kan quarks van ‘smaak’ laten veranderen. De zwakke kernkracht kan een down-quark veranderen in een up-quark of andersom.
Zwakke betekenis in de natuurkunde Wat zijn de zwakke en de sterke kernkracht voor een krachten? De naam geeft al een beetje prijs: het gaat om krachten die spelen in de kern van atomen – op subatomair niveau. En je raadt het al: de sterke kernkracht is sterker dan de zwakke kernkracht.
Zwakke wisselwerking
De zwakke kernkracht, ook zwakke kracht of zwakke wisselwerking, is een van de vier fundamentele natuurkrachten. In het standaardmodel van de deeltjesfysica wordt de zwakke kernkracht toegeschreven aan de uitwisseling van de zware W-en Z-bosonen. De zwakke wisselwerking is ervoor verantwoordelijk dat alle quarks en leptonen met meer massa vervallen in lichtere. Bij verval verdwijnt het deeltje, en verschijnen er twee of meer andere. De som van de massa's van de nieuwe deeltjes is altijd kleiner dan de massa van het eerste deeltje.
Zwakke wisselwerking De elektrozwakke wisselwerking is een begrip uit de deeltjesfysica. Daarbij gaat het om de geünificeerde beschrijving van twee van de vier fundamentele natuurkrachten: elektromagnetisme en de zwakke kernkracht. Deze twee krachten lijken bij alledaagse lage energieën zeer verschillend, maar de theorie van de elektrozwakke wisselwerking.
Fundamentele krachten
In de natuurkunde zijn vier fundamentele natuurkrachten bekend. Alle krachten volgen uit de vier fundamentele krachten. In volgorde van afnemende sterkte zijn dit. In de natuurkunde worden vier fundamentele interacties waargenomen (ook bekend als fundamentele krachten) die de basis vormen van alle bekende krachten in de natuur: zwaartekracht, elektromagnetische, sterke nucleaire en zwakke nucleaire krachten.
Fundamentele krachten Maar alle krachten die we elke dag ervaren (en veel waarvan we niet beseffen dat we elke dag ervaren) kunnen worden teruggebracht tot slechts vier fundamentele krachten: zwaartekracht. de zwakke kracht.
Kernfysica betekenis
Kernfysica is het natuurkundig vakgebied dat de kern van het atoom in zijn samenhang bestudeert. Als de aandacht op het hele atoom gericht is, en dan met name de elektronenbanen, spreekt men van atoomfysica. De studie van losse atoomkerndeeltjes is het vakgebied van de deeltjesfysica. kernfysica Tak van natuurkunde die zich bezighoudt met de structuur van atoomkernen en hun wisselwerkingen met elkaar, de deeltjes waaruit ze zijn opgebouwd en het hele spectrum van elementaire deeltjes dat wordt geleverd door zeer grote deeltjesversnellers, vooral met betrekking tot de productie van kernenergie.
Kernfysica betekenis Betekenis: • Natuurkunde (fisika) waarin die samestellende dele en wisselwerkings van die kerne van atome bestudeer word. Gebruik: • Kernfisika bestudeer slegs die atoomkerne, terwyl atoomfisika die hele atoom, insluitende die elektrone, bestudeer. Vertaling: Engels: nuclear physics Nederlands: kernfysica.
Elementaire deeltjes
Een elementair deeltje is een deeltje dat niet in andere deeltjes is te splitsen. Leer over de verschillende soorten elementaire deeltjes, hun eigenschappen, hun rol in de materie en de krachten, en het standaardmodel van de deeltjesfysica. Elementaire deeltjes zijn deeltjes zonder meetbare interne structuur; dat wil zeggen, het is niet vast te stellen of ze zijn samengesteld uit weer andere deeltjes. Zij zijn de fundamentele objecten van de kwantumveldentheorie. Er bestaan veel families en subfamilies van elementaire deeltjes.
Elementaire deeltjes De elementaire deeltjes van een waterstofatoom. De moderne deeltjesfysica houdt zich bezig met de deeltjes die zich binnen een atoom bevinden, en die minder structuur bezitten dan het atoom zelf. Dit zijn bijvoorbeeld de deeltjes die samen een atoom maken, zoals elektronen, protonen en neutronen.
